مسئولان بهشت‌زهرای تهران، با جلوگیری از دفن درگذشتگان شهروندان بهائی در آرامستان بهائیان تهران (گلستان جاوید)، از آنها خواسته‌اند تا برای دفن افراد درگذشته به گورستان خاوران مراجعه کنند. این در حالی است که گورستان خاوران به‌عنوان سندی برای کشتارهای دهه ۶۰، هنوز اجازه تحقیق و تفحص نیافته است.

به گزارش هرانا، سیمین فهندژ، سخنگوی دفتر جامعه بهایی در این باره گفت: «نمایندگانی از سوی بهشت‌زهرای تهران، بهائیان را مجبور می‌کنند اموات خود را در محل گورهای دسته‌جمعی خاوران و یا در لابه‌لای قبور سابق بهائیان که گنجایش یک قبر را نیز ندارد دفن کنند. نمایندگان بهشت‌زهرا مدعی شده‌اند که گورهای دسته‌جمعی خاوران که محل دفن بسیاری از اعدام‌شدگان پس از انقلاب در دهه ۶۰ بوده به طور کامل تخریب و تخلیه شده است».

او افزود: «با تخریب و یا مصادره بسیاری از گورستان‌های بهائی در این چهار دهه، بهائیان رنج بی‌حرمتی به عزیزان از دست رفته را بارها لمس کرده‌اند و نمی‌خواهند دیگران این رنج را بچشند. کفن‌ودفن و انجام مراسم خاکسپاری مطابق با آداب‌ورسوم و اعتقادات مذهبی، از حداقل حقوق شناخته شده انسانی است.»

در پی انقلاب ۵۷، بهائیان بسیاری از زمین‌هایی را که به‌عنوان محل دفن عزیزانشان در اختیار داشتند را به دلیل مصادره از دست دادند.

اگرچه به نظر می‌رسد جمهوری اسلامی قصد دارد با اجبار بهائیان به دفن درگذشتگانشان در گورستان خاوران، هم به ادامه آزار سیستماتیک علیه آنها ادامه دهد و هم آثار به‌جامانده از کشتار دهه ۶۰ را نابود کند. کشتارهایی که ابراهیم رئیسی به‌عنوان رئیس فعلی قوه قضائیه، نقش پررنگی در اجرای آنها داشته است.

۳۳ سال پیش هیئت مرگ متشکل از حسینعلی نیری (حاکم شرع وقت)، مرتضی اشراقی (دادستان وقت)، ابراهیم رئیسی (معاون وقت دادستان) و مصطفی پورمحمدی (نماینده وقت وزارت اطلاعات در زندان اوین) حکم اعدام بیش از سه هزار نفر از زندانیان سیاسی را صادر کردند. بسیاری از این زندانیان زیر سن قانونی بودند. برخی از آنها در حال سپری کردن حکم زندان خود بودند. برخی دیگر بر اساس حکم اولیه تا چند ماه بعد باید آزاد می‌شدند. اما هیئت مرگ با حکمی از سوی آیت‌الله خمینی، بدون توجه به سن و احکام پیشین آنها، دستور اعدام آنها را صادر کرد.

گورستان خاوران محلی است که بین سال‌های ۶۰ تا ۶۷، نیروهای جمهوری اسلامی، اجساد کشته شده مخالفان خود را در آن دفن می‌کردند. آنها معتقد بودند که کشته‌شدگان به دلیل ارتداد، حق ندارند در گورستان مسلمانان به خاک سپرده شوند.

از سوی دیگر طی چند سال اخیر تلاش‌های بسیاری برای نابودی اسناد این کشتارها صورت‌گرفته است. در سال ۸۷، گزارش‌هایی منتشر شد که بر اساس آن مأموران جمهوری اسلامی با ریختن خاک تازه، اقدام به کاشت درخت در بخشی از این گورستان کرده‌اند. در پی این اقدام، «کارزار علیه ویرانی گلزار خاوران» در نامه‌ای از کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل نوشت: «ما از شما می‌خواهیم که با استفاده از کلیه اختیارت و امکاناتتان از ویرانی و نابودی این گورستان که سند جنایتی بزرگ است و نماد حافظه تاریخی مردم ایران، به فوریت پیشگیری کنید.»

گورستان خاوران، در جنوب‌شرق تهران و در ابتدای جاده تهران به مشهد، قرار دارد.